Cable Car, museum Ti Papa en een wandeling door Wellington

Wellington (Maori: Te Whanganui-a-Tara of Poneke) is de hoofdstad van Nieuw-Zeeland. De stad ligt in het zuiden van het Noordereiland en is genoemd naar de hertog van Wellington. Het is de op een na grootste agglomeratie van het land. Wellington zelf telt 178.000 inwoners. De agglomeratie Groot-Wellington telt 363.400 inwoners (2005). 
De grote financiële instellingen van Nieuw-Zeeland zijn verdeeld over Wellington en Auckland (dat tot 1865 de hoofdstad was), sommige instellingen hebben hoofdkantoren in beide steden. Wellington is Nieuw-Zeelands politieke hoofdstad. Het parlement en de hoofdkantoren van alle ministeries en departementen zijn er gehuisvest. Wellington wordt ook vaak omschreven als het culturele centrum van het land en is thuis aan onder andere een film- en theaterindustrie van wereldklasse, Te Papa (het nationaal museum van Nieuw-Zeeland) en Wellington Botanic Garden.
Wellington is vernoemd naar Arthur Wellesley, de eerste hertog van Wellington. De titel van het hertogdom is afkomstig van de stad Wellington in Engeland. In het Maori heeft Wellington twee namen, Te Whanganui-a-Tara doelt op de haven van Wellington en betekent de grote haven van Tara. De andere naam is Pōneke en wordt ontmoedigd omdat vermoed wordt dat het gewoon een verbastering is van een Engelse bijnaam voor de stad: Port Nick (kort voor Port Nicholson) 

Te Papa Tongarewa is het nationale museum van Nieuw-Zeeland en is kortweg bekend als Te Papa en Our Place; "Te Papa Tongarewa" kan vertaald worden als "de plek van schatten van het land". 
Het hoofdgebouw van Te Papa is in Wellington, aan Cable Street. Binnenin het gebouw zijn zes verdiepingen met exposities gewijd aan de rijke historie, cultuur en natuur van Nieuw-Zeeland. Er is ook een tweede gebouw, maar dit is een gebouw voor wetenschappelijk onderzoek en niet geopend voor publiek. Het museum heeft ook nog een aantal buitenlocaties met grotten, en natuurgebieden. De oppervlakte van het gebouw bedraagt ongeveer 36.000 m² en de bouwkosten waren meer dan €150 miljoen.

Er wordt geen entree geheven voor het museum, wel moet voor enkele exposities apart betaald worden en vraagt het museum bezoekers om een vrijwillige bijdrage. Ook zijn er diverse winkeltjes en is er een restaurant om inkomsten te genereren. 
Te Papa is gebouwd door Fletcher Construction en geopend op 14 februari, 1998 door de toenmalige Minister President Jenny Shipley, zeiler Peter Blake, en twee kinderen. Het museum verwelkomde 1 miljoen bezoekers in de eerste vijf maanden na de opening, en trok daaropvolgend ieder jaar tussen de 1 en 1,3 miljoen bezoekers 
Het museum heeft de grootste Mesonychoteuthis hamiltoni, reuzeninktvis ter wereld. Dit, 500 kg zware en 10 meter lange, exemplaar is sinds maart 2007 in het bezit van Te Papa, nadat het een maand eerder was gevangen. 
Het museum herbergt veel Maori cultuur. Er worden ook dagelijks voorstellingen gegeven. 
Er zijn exposities van Nieuw-Zeelandse ontwerpers. 
In het museum is een grote expositie over de natuur en het ontstaan van Nieuw-Zeeland. 
In 2006 was er in Te Papa een grote expositie van de filmtrilogie The Lord of the Rings.

Prachtig weer dus besloten om direct de cable car te nemen om van het uitzicht op de stad Wellington te kunnen genieten. Eerst bij een Italiaan lekker ontbeten en daarna lopend naar de Cable Car, nog lekker rustig. De Wellington Cable Car werd in 1902 geopend om de buitenwijken met de stad te verbinden en sinds 1933 worden de wagons elektrisch aangedreven. 

Eenmaal boven een mooi uitzicht over Wellington. Ook mooi uitzicht op een cricket veld van studenten die er aan het spelen waren.

Boven op de berg ook het Cable Car museum, natuurlijk het oudste exemplaar, Cable Car No. 1, welke op 22 Februari 1904 in gebruik werd genomen. Ook in het museum te zien is de Cable Car No. 3, nog een prachtig uitziende exemplaar. 

Helemaal op de berg is het "Carter Observation" gebouw waar met name het weer wordt gevolgd. Met de camera op normale stand ons Hotel in het midden focus genomen en daarna met 35x optische zoom, laatste beeld laat duidelijk het Museum Hotel zien waar wij 3 nachten verblijven.

Erg interessant was de "Sundial Commenmorates" van John Plimmer. Door op de juiste dag van de maand te gaan staan met de zon midden in de rug laat je schaduw van je armen zien hoe laat het is, het klopte precies, deze opname hebben wij om 10:45 uur gemaakt, en zie.....mijn armen geven dit ook aan.

Op de terugweg de directe weg naar de zee genomen en daar passeren wij op een plein het "Capital and Prow" kunstwerken op, naast en boven de trap of te wel "Reflection on an ancient past" by Matt Pine.
De komisch gevormde brug heet "City-to-Sea Bridge" en verbindt Civic Square met Frank Kitts Park en is versierd met houtsnijwerk in Pacifische stijl en 's middags een rustplaats voor kantoor fricks. De zilveren bol in de lucht is een varensculptuur van Neil Dawsons en de zilveren boom een Stalen Nikaupalm. Erom heen veel mooie gebouwen in verschillende stijlen en beneden een monument met Rugby spelers, de nationale sport van Nieuw Zeeland. Voor een internationale rugbywedstrijd, gespeeld door de All Blacks van Nieuw Zeeland, wordt vaak de bekende "Haka", de oorlogsdans, uitgevoerd. De tong wordt daarbij uitgestoken om de tegenstander uit te dagen.

Na ons bezoek aan het museum van Nieuw Zeeland nog lekker een terrasje gepakt. Het terras werd gescheiden door een weg die naar onze mening niet werd gebruikt, wel stond er een bord: don't pas this point with drinks" Ik heb zoals gebruikelijk 2 biertjes bij de bar gehaald en ben naar ons zitje gelopen, krijg ik mij daar op mijn donder.......de jongedame legt mij uit dat het bord er niet voor niets staat. Wat blijkt nu....de vergunning die zij hebben is alleen voor de bar en het terras, klanten mogen de drankjes niet daarbuiten brengen dus..staat er een serveerster die netjes alle drankjes naar het terras brengt, tot aan het terras, beslist niet verder!