Mt. Cook en Tasman gletsjer

Mount Cook wordt ook Aoraki genoemd en is tevens de hoogste berg in Nieuw Zeeland, 3754 meter hoog. Hij is heilig voor de Ngai Tahu-stam van het Zuidereiland en de Maorilegende wil dat de berg en de toppen eromheen werden gevormd toen een jongen, genaamd Aoraki, en zijn drie broers uit de hemel afdaalden om Papatuanuku (moeder aarde) te bezoeken in een kano. De kano kapseisde en toen de jongens naar de achterzijde van de boot gingen, veranderden ze in steen. Het 700 km. grote gebied werd in 1953 tot nationaal park uitgeroepen en telt 19 pieken van meer dan 3000 meter hoog. Gletsjers bedekken 40 procent van het park. De Tasman gletsjer is de grootste van NZ en is 29 kilometer lang en 1,6 kilometer breed. 
De Mount Cook werd voor het eerst in 1894 beklommen.

Beweging van een gletsjer:
Een gletsjer is een massa ijs die op land ontstaat en langzaam bergafwaarts beweegt met een snelheid van ongeveer 1,5 meter per dag. Gletsjers worden gevoed door sneeuw die zich in de bekkens op grote hoogten ophoopt, waar de massa condenseert tot een blauwachtig ijs. Dit ijsveld zakt door zijn eigen gewicht omlaag, terwijl het diepe spleten vormt en morenen verzamelt zodat de berghellingen uithollen tot U-vormige dalen. De gletsjer eindigt waar het ijs begint te smelten. De Franz Josef Glacier, 11 kilometer lang, en de Fox Glacier, 13 kilometer lang, zijn uniek omdat ze afdalen van gebieden met eeuwige sneeuw naar regenwoud vlakbij de kust.

Weer vroeg op en op weg naar de Mount John Observatory. Daar kan men s'nachts sterren gaan kijken, maar wij hadden ook een voucher om daar koffie te gaan drinken. Het was behoorlijk hoog en het uitzicht was weer adembenemend met al die besneeuwde bergtoppen. Een trui en winddichte jas was hard nodig, want het was ongeveer 8 graden.

Het volgende advies van Patricia was om naar Mt. Cook lookout punt te gaan, maar eenmaal daar aangekomen leek het ons interessanter om wat verder door te rijden en naar de Tasman gletsjer te gaan bij Lake Pukaki. Een mooie rit langs een helder (de zoveelste) staalblauw meer. Het meer wordt gevoed door de rivier de Tasman, die van de Tasman Glacier stroomt. Het waterpeil is kunstmatig verhoogd als onderdeel van het Upper-Waitakiwaterkrachtnetwerk en staat in verbinding met Lake Tekapo en Lake Ohau.

Opeens hield de weg op en moest er verder gelopen/geklommen worden, niet mijn sterkste (Astrid) kant, maar na ongeveer een half uur werd je wel beloont met een prachtig uitzicht en hier en daar stukken sneeuw in het water.

Terug hebben we onszelf verwent met de Tekapo Hot Springs, waterbaden met verschillende temperaturen, van 36 tot en met 40 graden. Lekker om even te relaxen en niets te doen, want morgen trekken we alweer verder naar de volgende bestemming. Ben benieuwd, want volgens mij kan het haast niet mooier worden dan hier met al die rust, prachtige besneeuwde bergen, mooi meer en vooral de accommodatie hier.