Van Ohakune via Taupo naar Rotoiti

Lakestay Rotoiti ligt 20 kilometer ten noordoosten van Rotorua op het Noordereiland. Het is een unieke vakantiebestemming voor zowel s'zomers als s'winters. In de zomermaanden kunt u hier in alle rust zwemmen, zonnebaden of relaxen. U kunt met een kajak het meer verkennen en naar onbewoonde baaien varen waar u een bad kunt nemen in warme bronnen. Erg populair bij vele gasten van overzee zijn ook de vele wandel- en fietsroutes in de nabijgelegen bossen waarbij u onderweg een duik kunt nemen bij een waterval. Ook kunt u in de directe omgeving genieten van spectaculaire natuurfenomenen in de vorm van uit de grond opborrelende kokende modder, heet water en stoom. Lakestay Rotoiti beschikt over een eigen strand met aanlegsteiger en u kunt gratis gebruikmaken van de kajaks, roeiboot en fietsen. Daarnaast is Lake Rotoiti bekend om zijn rijke forellenstand; wat let u dus om uw hengel uit te werpen en nadien de vangst op de barbecue te bereiden!

De naam Rotorua betekent tweede meer in het Māori. Het was het tweede meer dat het Maoriopperhoofd Ihenga ontdekte. Ihenga kwam naar Aotearoa (de Maorinaam van Nieuw-Zeeland) met de waka (kano) Te Arawa. De volledige naam luidt Rotorua-nui-a-Kahu, of Rotorua-nui-a-Kahumatamomoe. Kahumatamomoe was een oom van Ihenga. Ihenga wordt beschouwd als de stamvader van de Maori's van de Te Arawa iwi (stam), die het gebied als eerste mensen bevolkten. De eerste Pākehā (blanke) betrad rond 1830 het gebied.
Orakei Korako of de 'verborgen vallei' ligt aan de zuidkant van het Ohakurimeer op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland. De belangrijkste geothermische bezienwaardigheid is het Emerald Terrace, het grootste van zijn soort in Nieuw-Zeeland. De eerste toeristische activiteit in het gebied ontstonden al vrij snel nadat het gebied en haar vulkanische bijzonderheden door Europeanen was ontdekt, in de jaren '40 van de 19e eeuw. Vooral de Roze en Witte Terrassen (“Pink and White Terraces”) trokken in de tweede helft van de 19e eeuw in toenemende mate de aandacht en werden wel het “achtste wereldwonder” genoemd. Otukapuarangi (Fontein van de bewolkte hemel) en Te Tarata (De getatoeëerde rots) in Māori waren beide silicaatterrassen, ontstaan door het langsstromen van heet water uit twee geisers aan de oever van Lake Rotomahana.

Het mineraalrijke water had dikke silicaatlagen afgezet, waardoor terrassen ontstaan waren, die waterpoelen omsloten. Te Tarata, de Witte Terrassen waren de grootste en mooiste. Ze besloegen 30 ha en liepen over een afstand van 240m in een steeds breder wordende waaier zo'n 30 m omlaag. Otukapuarangi, de Roze Terrassen lagen 1,5 km verderop langs het meer. Ze waren 73 meter breed van boven en 23 meter aan de oever van het meer. Op deze terrassen gingen de mensen baden.

Het bezoek van de Duke of Edinburgh (hertog) in 1870 droeg aanzienlijk bij aan de populariteit. Er werden betere wegen aangelegd, waardoor de bereikbaarheid vergroot werd. Maar desondanks was het een hele onderneming om de terrassen te bereiken. Van Wairoa aan de oever van het Tarawerameer moesten de toeristen met een kano naar de overkant varen en dan weer te voet verder. In de vroege ochtend van 10 juni 1886 verdwenen deze terrassen van het ene moment op het andere onder een dikke laag modder, roodgloeiende rotsen en wolken van zwarte as. De vulkaan Tarawere, 5 km noordelijk, was tot uitbarsting gekomen en vernietigde niet alleen de terrassen, maar eiste ook 150 mensenlevens en begroef verschillende dorpen.
Vanaf dat moment werden de hete bronnen van Rotorua de belangrijkste toeristische trekpleister en ontwikkelde zich een kuuroord van internationale allure.

Het beloofde wederom een mooie dag te worden en omdat gisteren de 3 vulkanen bijna geheel in de wolken hingen hebben wij vanochtend nogmaals de route langs de kleinste vulkaan gereden om het stoom beter te kunnen zien, en dat is gelukt.

Daarna een behoorlijk stuk langs Lake Taupo gereden, het grootste meer van Nieuw Zeeland. Dit hele gebied staat bekend om de geweldige forellen, om te vangen, te kweken en te bewonderen. Aan de boulevard van Taupo een koffie gepakt bij "The Steaming Bean" lekkere koffie en de koffiedame was zo vriendelijk om nog wat tips te geven wat wij in Taupo beslist nog moeten zien. Tijdens het genieten van het uitzicht , waar wij alle 3 de vulkanen op rij in 1x konden zien, kwamen daar ineens Atty en Herman aangereden, je komt elkaar ook overal tegen. Samen nog een koffie gepakt en daarna ieder zijn eigen weg.

Op advies van de koffiedame dus op naar Huka Falls, best leuk en een waterval met zeer veel kracht.

Bij het wegrijden viel ons oog op een bordje "Craters of the moon" klonk dusdanig interessant dat wij een kijkje zijn gaan nemen. In combinatie met een wandeling van 1 uurtje langs allerlei modder pools en zeer vele stoom kraters of andere gaten waar stoom uit kwam.

Onderweg nog even gestopt bij "Wai-o-tapu Thermal Wonderland", hier gaan wij morgen naar toe, wij wilden alleen zeker weten of hier "Lady Knox" is, en ja dat is zo. Voordat wij naar ons verblijf in Rotoiti gingen nog even in Wai-o-tapu naar een grote modderpoel geweest, en stinken! Wel mooi om te zien.

Op naar onze B&B, de weg ernaar is dusdanig spannend dat je er meteen heel veel van verwacht. Het is een privé weg langs ravijnen en modderpoelen en ligt direct aan "Lake Rotoiti". Onze cottage, direct aan het meer, gigantisch groot, in 1 woord: GEWELDIG. Onze gastheer, Graeme (zijn vrouw, Raewijn was nog aan het werk) ontving ons enthousiast en vertelde gelijk wat wij allemaal konden doen de komende dagen, waaronder kajakken (die liggen hier voor de gasten). Dus weer tijd tekort en maar weer vroeg op.

Een geweldige locatie met een fantastische cottage en een fabelachtig uitzicht, hopelijk blijft het weer redelijk zodat wij direct vanuit onze cottage een kajak tocht kunnen maken naar heet water bronnen die uitsluitend en alleen per boot bereikt kunnen worden.