Wai-o-tapu Thermal Wonderland met Lady Knox Geiser

Vroeg op vandaag i.v.m. de Lady Knox Geiser die slechts 1x per dag om precies 10.15 uur spuit.
De geiser werd in 1896 ontdekt door gevangenen in een werkkamp bij de aanplant van een naaldbos. Na een wasbeurt in de chloridebron kwam, tot verbazing van de gevangenen, de bron tot een geweldige eruptie.
In 1903 had men de eer, om door middel van zeep, de geiser te doen spuiten voor Lady Knox, een dochter van de toenmalige Gouverneur-generaal Lord Ranfurly. Toevoeging van zeep vermindert de oppervlaktespanning van het water waardoor de hete stoom en water vrij kunnen komen door de ventilatieschacht van de geiser. Tot 1931 erupteerde de geiser op eigen kracht elke 24 tot 25 uur. In de periode daarop werd de geiser dagelijks geactiveerd ten behoeve van de vele bezoekers. 

Eerst moest er kaartjes gekocht worden voor het park, pas daarna was men bereid om uit te leggen waar je met de auto naar toe moest rijden om de geiser te zien. Wij waren ruim op tijd, dus hadden een prima plek, want er werden 20 autobussen en zo'n 140 auto's verwacht.

Dat merkten we ook later, het was beredruk. Om 10.15 uur kwam David, de gids, uitleggen wat hierboven beschreven staat, deed zeep in de geiser en na ongeveer 5 minuten begon deze te spuiten. Jammergenoeg niet erg lang en zeker niet hoog.

Daarna terug naar de auto en naar het park gereden, slechts 5 minuten er vandaan.
De eerste vulkanische activiteiten in dit gebied gaan zo'n 150.000 jaar terug in de geschiedenis. De eerste indicaties van hydrothermale activiteiten gaan 15.000 jaar terug in de tijd.
De kleurenvariatie in het gesteente wijst op de aanwezigheid van een groot aantal mineralen. De belangrijkste daarvan zijn:
- zwavel (geel/roze)
- ijzeroxide
- antimonium (oranje)
- koolstof (zwart)
- silicum (wit)
- mangaan (paars)
- arsenicum (groen)

Er waren in totaal 25 kraters/poelen/kliffen enz. Hieronder een paar beschreven: Het huis van de duivel (ingeklapte krater), regenboogkrater (rode ijzeroxide en op het kokend water drijft olie), donderkrater (deze is in 1968 ingeklapt), inktpot van de duivel (een serie modderpoelen en de hoeveelheden grafiet en de ruwe olie veroorzaken de donkere kleur), het schilderspalet (kleuren veranderen door het nivo van het water, windrichting), de opaal poel (is een zwavelbron), zwavel grot (zwavelkristallen gevormd, doordat hete zwavelgassen afgekoeld zijn in de beschermende atmosfeer van de overhangende kliffen), de Champagne poel (de grootste bron met een doorsnee en een diepte van 60 meter. Het bevat onder meer de mineralen goud, zilver, kwikzilver, arsenicum en thallium), en als klap op de hamer het klapstuk van de dag "bad van de duivel", werkelijk prachtig dat geel/groen (het is dat het een temperatuur heeft van bijna 100 graden, anders zou je er zo inspringen).

Het was al met al een prachtige wandeling van ongeveer 3 uur, waarbij je het gevoel had in een andere wereld te zijn. De foto's zullen voor zich spreken.

Toen Rotorua in om even langs een soort VVV te gaan om te informeren voor de volgende dag. Zat ideeën gekregen van een alleraardigste vrouw, ook waar we eventueel vanavond kunnen gaan eten, want wij hebben met Herman en Atty afgesproken om dat samen te gaan doen.
Nog een paar foto's van het plaatsje zelf, morgen komen er waarschijnlijk meer.