Wayoutback – dag 2: Kata Tjuta

Kata Tjuta, ook wel bekend als Mount Olga of the Olgas, is een rotsformatie in Centraal-Australië, in het Nationaal park Uluru-Kata Tjuta, gelegen in het Noordelijk Territorium.
Kata Tjuta betekent "vele hoofden" in de taal van de lokale Anangu-Aborigines. Het is een formatie van een dertigtal rotsen, waarvan de hoogste meer dan 500 meter hoog is. Uit geologisch onderzoek is gebleken dat Kata Tjuta deel uitmaakt van een enorme ondergrondse rotsformatie, die ook Uluru omvat. De rotsformatie is van het type inselberg.
De kleur van Kata Tjuta varieert onder de veranderlijke lichtinval van rood tot okergeel. Dit komt door de oxidatie van het metaal in de rots, dit komt waarschijnlijk omdat het rode centrum vroeger een zee zou zijn geweest. Zonder deze oxidatie zou de rots er helemaal niet zijn omdat het anders door de erosie zou zijn verdwenen.
Volgens de Aborigines woont op de hoogste rots van Kata Tjuta een mythologische slang, Wanambi genaamd, in een waterhol dicht bij de top. De haren van de slang zijn de donkere lijnen op de oostkant van de rots. De wind, die door de vele gaten van de rots waait is, zijn adem. Als de slang erg boos is zwelt deze aan tot een orkaan.
Er zijn twee beschikbare wandelroutes. De lokale Aborigines hebben liever niet dat je de rotsen beklimt, maar op deze paden blijft. De wandelroutes zijn gesloten als het te gevaarlijk is om ze te bewandelen (te veel wind, te warm of tijdens reddingsoperaties).

Wandeling van 7 km door de “Valley of the Winds:
Het is de meest gewaardeerde wandeling in het gebied: The Valley of the Winds. Deze 7 kilometer lange route staat bekend om zijn vele vergezichten. Tegelijkertijd kom je dicht bij de rotsen om een goed beeld te krijgen. En luister naar de wind, die langs de rotsen fluistert.

2de dag Wayoutback - 23 oktober 2013:
Gelukkig liggen de Uluru en de Kata Tjuta niet ver uit elkaar. Wij hebben de zonsopgang gezien, lichtstralen die verschijnen op de Kata Tjuta. De animo om daar 's morgens om 05:30 al te gaan staan is veel minder groot dan de sunset van de vorige avond, slechts weinig toeristen die dit fenomeen wilden meemaken. Na de zonsopgang op naar de wandelroute tussen de Kata Tjuta door (Valley of the winds). Er werd aangegeven de klims tussendoor erg stijl en onvast zijn. Astrid had dan ook besloten, samen met enkele andere deelnemers, om de kleine route te doen. De grote route was een uitdaging van 3 uur en op advies van Cathy moest een ieder minimaal 2,5 liter water meeslepen, best een hele klus. Prachtige route, veel flora en fauna, slechts 1 kangoeroe, maar wel een groot reptiel, naam vergeten.

Na de wandeltour naar het kamp gereden voor de lunch, ditmaal een BBQ. Het zwembad zag er leuk uit maar de temperatuur van het water was zeker niet meer dan 17 graden, dus te koud om er in te springen want het was net gevuld met schoon water.

Na de lunch op naar het volgende kamp, zo'n 250 km ten Noorden van Uluru, in het Watarrka National Park, waarin de Kings Canyon ligt. Onderweg naar Watarrka hebben wij een andere reusachtige rots "Mount Conner" gezien.

Deze ligt echter op het privé terrein van de familie Victor Severin en zij willen geen pottenkijkers, dus moesten wij het doen met een plaatje van veraf. Na Mount Conner ook nog een Salt Lake bezocht aan de Leyester Highway.

Aangekomen op het kamp bleek er zowaar wat luxe te zijn, kampgebruikers konden een biertje kopen (AU$ 7,00 per stuk) en ook genieten van het zwembad, koud maar te doen. Daarna weer het ritueel zoals dag 1. Nu stond er rijst met kip in groente, sojasaus en honing op het menu, best lekker om te ervaren hoe dit op een houtvuurtje wordt gemaakt. Alleen het brood bleef mislukken, na 2 pogingen nog altijd plat en een samenstelling als rubber. In tegenstelling tot de 1ste avond bleven wij nu, samen met Cathy, Jeremy, Sarah en Julia, nog even bij het kampvuur napraten. Cathy heeft ons prachtige Aboriginal verhalen verteld. Tegen 21:30 uur viel Cathy bijna van haar swag (die wij als stoel gebruikten) omdat ze toch ook al van 04:00 - 21:30 uur in touw was.  Want terwijl wij dutten in de 4WD bus moet zij ons naar de plaats van bestemming brengen, kamp in orde maken, vuur maken, eten voorbereiden, koken, daarna swags en slaapzakken op het kamp nakijken en de vuile en de kapotte inpakken om de volgende dag mee retour te nemen.

​

Dus wederom vroeg in bed. Astrid en Ruud hadden besloten in de tent te slapen, 's nachts werd het 12 graden en in tegenstelling tot nacht 1 heeft Astrid gebibberd van de kou. Ook Sarah, die wederom in een swap had geslapen, was helemaal verkleumd. We mochten uitslapen, dus de wekker ging pas om 05:00 uur, zie dag 3.