Van Wellington naar the River Lodge in Ohakune

Bezienswaardigheden in Ohakune:
De Mount Ruapehu of Ruapehu is een stratovulkaan op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland. In de krater bevindt zich een niet-permanent kratermeer.
Samen met de Ngauruhoe en de Tongariro maakt de Ruapehu deel uit van het Tongariro nationaal park en het Vulkanisch gebied Taupo. Met 2797 meter is het het hoogste punt van het Noordereiland. Er zijn drie toppen te onderscheiden die elk een eigen naam hebben: Tahurangi (2797m), Te Heuheu (2755m) en Paretetaitonga (2751m). De Maorinaam Ruapehu kan vertaald worden als lawaaierige kuil.

De rivier de Whanganui is een grote rivier op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland. De rivier stond lange tijd bekend als de Wanganui, maar werd in 1991 terug veranderd naar Whanganui zoals de lokale Maori hadden gevraagd. De reden was deels ook om de verwarring met de Wanganui rivier op het Zuidereiland te voorkomen. De stad Wanganui aan de monding van de rivier heeft de kortere spelling behouden.
De rivier heeft een lengte van 290 kilometer en is daarmee de op twee na langste rivier van het land. Een groot gedeelte van de rivier stroomt door het Whanganui National Park, alhoewel de rivier geen deel uitmaakt van het park. Het is tevens de langste bevaarbare rivier van het land.
De rivier begint aan de noordkant van Mount Tongariro, een van de drie actieve vulkanen op het centrale plateau van het Noordereiland, nabij het Rotoaira-meer. Hij stroomt naar het noordwesten voordat hij naar het zuidwesten afbuigt nabij Taumarunui. Van daaruit loopt hij door het wilde, beboste gebied van King Country. Hierna stroomt hij naar het zuidoosten, langs Pipiriki en Jerusalem voordat hij bij Wanganui de kust bereikt.
In de 70er jaren kwam bij een kleine uitbarsting van Mount Ruapehu lava terecht in het Rapehu kratermeer. Het giftige water uit het meer kwam in de Whanganui terecht, en veroorzaakte de dood van veel vissen in de rivier.

En de reis ging weer verder vandaag. Op tijd vertrokken, prachtig weer en de eerste stop was in Otaki. Waarom? Omdat, voordat in 1840 de Europese kolonisten kwamen, er veel Maori's daar woonden. In 1851 bouwden zij de fraaiste Maorikerk van Nieuw Zeeland, Rangiatea Church. Deze brandde in 1995 af en in 1998 begon men aan de bouw van een replica die in 2003 voltooid was. En dat was de reden om daar te stoppen.

De volgende stop was in Foxton, omdat daar een Nederlandse molen stond, anno 2002 inclusief een Nederlandse vlag er aan hangend. Je kon daar ook allemaal Nederlandse producten kopen, maar dat ging een beetje te ver. Wel koffie gedronken daar, maar dat was voor de allereerste keer niet te drinken, net slootwater. (koffie zoals je die vaak in Nederland krijgt, dus dat klopt wel) Wat wel interessant was de historie, die je binnen kon zien over de Maori's, die gesneuveld waren in de 28ste bataljon. Er hingen allemaal foto's en krantenberichten daarover. Maakte de vieze koffie een beetje goed.

De laatste stop was in Wanganui. Eerst een stukje historie daarover:
Het gebied rond Wanganui werd omstreeks 1100 door Maori gekoloniseerd. Vanaf 1840 begin de New Zealand Company, die de stroom immigranten in het district Wellington onvoldoende land kon bieden, te onderhandelen met Maori over het land in Wanganui. 
Wij hebben over de Victoria Avenue gewandeld. Dit is een straat met veel oude gerestaureerde gebouwen, gaslantaarns (deze werken ook nog), smeedijzeren straatmeubilair en palmbomen.

Op de Whanganui River lag de oude raderboot, Waimarie, waar nog steeds mee gevaren wordt. Je ziet hier toch van alles rijden, wat bij ons, als je geluk hebt, alleen nog maar in musea te zien is. Oude auto's, een stoomtractor wat op hout rijdt en ga zomaar door. 

De Whanganui is de langst bevaarbare en op twee na langste rivier van Nieuw Zeeland. De 290 kilometer lange rivier begint zijn loop hoog op Mount Tongariro midden op het Noordereiland en kronkelt dan verder door het Whanganui National Park naar Whanganui en de Tasmanzee. Nu is de rivier met zijn diepe kloven, steile kliffen en 239 stroomversnellingen de populairste kanoplek van Nieuw Zeeland.

Aangekomen in ons verblijf werden wij weer hartelijk ontvangen, nu door Gayle. Haar man, Denton, hebben wij niet gezien. Men heeft wel het idee dat je naar Nieuw Zeeland komt om vooral veel te wandelen, want er werden allerlei wandelroutes aanbevolen, ze vergat dat wij maar 1 dag hebben want alles bij elkaar konden wij hier wel een week wandelen, ietwat teveel van het goede en........wij zijn hier gekomen voor de 3 actieve vulkanen die je lekker per auto kunt doen.
Het uitzicht van onze lodge is werkelijk adembenemend. Prachtige bergen met schitterende witte sneeuwtoppen.